Eξάρτηση από τις οθόνες

Ο χρόνος που περνάμε μπροστά στις οθόνες, αυξάνεται διαρκώς. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο μια συνηθισμένη μέρα να περιλαμβάνει εργασία μέσω υπολογιστή αλλά και να περνάμε αρκετές ώρες βλέποντας σειρές, χαζεύοντας στο YouTube ή το Instagram, ελέγχοντας τα emails μας ανά πάσα στιγμή ή διαβάζοντας ειδήσεις. Είναι τέτοια η ενασχόληση με οθόνες που πλέον μιλάμε για εθισμό. Η ίδια η υπερέκθεση ανταμείβει τον εγκέφαλο με την έκκριση ντοπαμίνης κι έτσι θέλουμε όλο και περισσότερο.

Όλη αυτή η έκθεση, θέτει σε κίνδυνο την υγεία μας. Περισσότερες ώρες μπροστά στην τηλεόρασή ή τον υπολογιστή, σημαίνει λιγότερες ώρες άσκησης, κάτι που οδηγεί σε αυξημένο σωματικό βάρος, χαμηλότερο ανοσοποιητικό, αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη και καρδιαγγειακών παθήσεων. Πέραν της έλλειψης άσκησης, άλλες αρνητικές συνέπειες που παρατηρήθηκαν είναι έλλειψη ύπνου, κατάθλιψη, δυσκολία συγκέντρωσης, φτωχότερη μνήμη, μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες, χαμηλότερη αυτοεκτίμηση.

Επίσης, είμαστε επιρρεπείς στις διαφημίσεις -όχι και τόσο υγιεινών τροφών- και στα ερεθίσματα φαγητού από τις εκπομπές μαγειρικής. Υπάρχει άμεση συσχέτιση των ωρών τηλεθέασης με την αύξηση κατανάλωσης σνακ, κάτι που οφείλεται και στην συσχέτιση που έχει γίνει ότι ο χρόνος χαλάρωσης της ημέρας για πολλούς, είναι να παρακολουθούν κάτι ενώ παράλληλα τρώνε.

Η εξάρτηση από τις οθόνες, ειδικά τα κινητά, είναι τέτοια που δεν τις αποχωριζόμαστε ούτε κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Κατ’ αρχάς, μας στερεί την δυνατότητα να τρώμε ενσυνείδητα. Όταν η προσοχή μας αποσπάται από το φαγητό, δεν δίνουμε προσοχή στα χαρακτηριστικά του φαγητού που δίνουν απόλαυση όπως η γεύση, το άρωμα, η υφή, η όψη, κι έτσι την αναζητούμε στην ποσότητα. Επίσης, δεν αντιλαμβανόμαστε τα σημάδια του σώματος, πότε και αν χορτάσαμε, με αποτέλεσμα να τρώμε περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε. Μετά το τέλος ενός τέτοιου γεύματος, βρέθηκε ότι τσιμπολογάμε περισσότερο, και αυτό γιατί δεν έχει καταγράψει ο εγκέφαλος ότι έχουμε φάει, μιας που δεν είχαμε οπτική επαφή με το φαγητό.

Πέραν αυτών, χάνουμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού. Παραδοσιακά η ώρα του γεύματος είναι μια ώρα κοινωνικοποίησης και επικοινωνίας, αλλά εάν ο καθένας είναι χαμένος μέσα στις οθόνες, δεν υπάρχει σύνδεση. Μια καλή αρχή απεξάρτησης, είναι την ώρα του γεύματος να απέχουμε από οποιαδήποτε οθόνη. Τρώμε πάντα τα γεύματα καθιστοί στο τραπέζι, απολαμβάνοντας το φαγητό με όλες τις αισθήσεις μας και ξεκινάμε συζητήσεις με τους συνδαιτημόνες μας, ρωτώντας πως πήγε η μέρα τους ή κάτι ενδιαφέρον που τους συνέβη. Αυτή η μικρή αλλαγή, είναι μία ουσιαστική κίνηση φροντίδας για τον εαυτό μας και την οικογένεια μας.